ตั้งแต่ฉันออกจากโรงเรียน ฉันสับสนและเจ็บปวด แต่ฉันก็มีความสุขและสนุกสนานเช่นกัน เพราะฉันเติบโตและเรียนรู้และเติบโตอย่างต่อเนื่องจากความล้มเหลวที่ออกจากโรงเรียนอาจผิดในสายตาของเพื่อนร่วมชั้นและพ่อแม่ของฉัน แต่ในสายตาของเพื่อนร่วมชั้นและพ่อแม่ของฉัน ดูเหมือนว่าฉันจะถูกต้องเพราะฉันไม่สนใจเรื่องวุฒิการศึกษา สิ่งที่ฉันสนใจคือความสามารถและความแข็งแกร่ง ไม่ว่าฉันจะมีวิชาการหรือไม่ก็ตาม คุณสมบัติหรือไม่.อาจจะมีคนที่เข้าใจผมแต่ไม่ว่ายังไงผมก็จะทำงานหนัก.
หลังจากออกจากโรงเรียนมัธยม ฉันเลือกเรียนคอมพิวเตอร์ โดยไม่คาดคิด ครูในชั้นเรียนฝึกอบรมเห็นได้อย่างรวดเร็วว่าฉันชอบการเขียนโปรแกรม แม้ว่าฉันจะเรียนการออกแบบกราฟิกในตอนแรก แต่หลังจากการฝึกอบรมสามเดือน ครูยังคงแนะนำฉันเมื่อฉัน ไปทำงานในบริษัทอินเตอร์เน็ต ผมบอกว่ามันได้ผล แต่จะดีกว่าถ้าบอกว่าผมจะเรียนเขียนโปรแกรมเว็บไซต์ ตอนแรกผมไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเว็บไซต์ ผมไม่รู้ว่าเนื้อหาเป็นยังไง ของเว็บไซต์อัพเดทแล้วทำไมถึงมีคำต่อท้ายอย่าง .asp และ .php แน่นอนว่าเกิดอะไรขึ้นกับชื่อโดเมนและเซิร์ฟเวอร์ก็ทำให้สับสนเช่นกัน 555
หลังจากทำงานที่บริษัทอินเทอร์เน็ตประมาณสามวัน เจ้านายของฉันก็คุยกับฉันและขอให้ฉันเรียนรู้เกี่ยวกับการสร้างเว็บไซต์ ฉันจึงเริ่มการเรียนรู้รอบใหม่ด้วย DW และ FL เพราะตอนนั้นฉันไม่เข้าใจอะไรเลย ดังนั้นฉันจึงทำได้แต่ทำตามที่เจ้านายบอกให้ทำเท่านั้น หลังจากที่ฉันค่อยๆ สร้างหน้าเว็บแบบคงที่ได้ เจ้านายของฉันก็เลิกสนใจฉัน ฉันก็เลยเริ่มเรียนรู้ด้วยตัวเองอีกครั้ง แน่นอนว่าฉันก็อ่านบางส่วนที่เกี่ยวข้องด้วย หนังสือเท่านั้นที่ฉันเข้าใจ การเรียนรู้ด้วยตนเองเป็นสิ่งที่ยากมาก
ในที่สุดฉันก็ยืนกราน หลังจากนั้นประมาณสามหรือสี่เดือน ในที่สุดฉันก็เข้าใจความรู้เกี่ยวกับเว็บไซต์ สคริปต์ ชื่อโดเมน และเซิร์ฟเวอร์ ตอนนั้นฉันมีความสุขมาก! ฉันได้เรียนรู้ความรู้จากความสามารถของตัวเองเป็นครั้งแรก
ดังนั้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ฉันจึงเริ่มทุ่มเทให้กับการออกแบบโปรแกรมและการผลิตเว็บไซต์ ในที่สุด หกเดือนต่อมาฉันก็เชี่ยวชาญการเขียนโปรแกรม ASP แม้ว่าจะมีบางสิ่งที่ฉันยังไม่ได้สัมผัสก็ตาม ผมเปลี่ยนเล็กๆ น้อยๆ นิดหน่อย โปรแกรมก็ไม่มีปัญหาอีกต่อไป เหลือแค่ ฝึกฝนในกระบวนการทำเว็บไซต์ต่อไป
ฉันจำได้ว่าตอนนั้นเจ้านายให้เงินเดือนฉัน 300 หยวน เพราะตอนนั้นฉันเรียนและทำงานไปพร้อมๆ กัน นี่ถือเป็นค่าครองชีพด้วยซ้ำ ไม่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือย) ฉันจึงทำงาน หลังจากนั้นประมาณหนึ่งปีฉันจึงเลือกที่จะลาออก ต่อมาเนื่องจากครอบครัวของฉันชอบคอมพิวเตอร์ พวกเขาจึงตัดสินใจซื้อคอมพิวเตอร์ให้ฉันเรียนที่บ้าน ฉันไม่ได้ทำงานแล้วและเรียนความรู้ไม่เพียงพอ เลยถูกขอให้เรียนเองที่บ้าน ในที่สุดฉันก็ใช้เวลาประมาณ 3 เดือนในการพัฒนาโปรแกรมเว็บไซต์ด้วยตัวเอง แม้ว่าโปรแกรมจะมีช่องโหว่มากมายก็ตาม ฉันไม่กลัว ตราบใดที่ฉันศึกษาให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นฉันก็จะสามารถลดช่องโหว่ของโปรแกรมได้อย่างแน่นอน
ดังนั้นในเดือนตุลาคมปีนี้ ฉันจึงสร้างเว็บไซต์แรกของฉัน - Youth Information Network เนื่องจากฉันกำลังรีบ ฉันจึงใช้โปรแกรมของคนอื่นมาทำให้เว็บไซต์เสียหาย ต่อมาฉันรู้สึกไม่พอใจ ดังนั้นฉันจึงตั้งโปรแกรมเอง เป็นเว็บไซต์ของผมเองจริงๆ ครับ แน่นอนว่าเว็บไซต์ปัจจุบันยังมีข้อบกพร่องอยู่มากและไม่มีฟังก์ชั่นการเป็นสมาชิกด้วยซ้ำ หยาบคายมาก 555 แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมสร้างเว็บไซต์ส่วนตัว . ฉันยังค่อนข้างมีความสุข
เมื่อเว็บไซต์เสร็จสิ้น ที่เหลือก็เป็นการโปรโมตและดำเนินการตามปกติ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเว็บไซต์ยังมีข้อบกพร่องอยู่มาก ผมจึงตัดสินใจดำเนินการเว็บไซต์และอัปเดตโปรแกรมไปพร้อมๆ กัน ซึ่งเป็นแนวทางแบบสองทาง ใกล้จะสิ้นปีแล้วจึงตัดสินใจมุ่งความสนใจไปที่การเรียนรู้และทิ้งงานเลื่อนตำแหน่งและปฏิบัติการไว้เป็นปีหน้าฉันจะทำงานให้หนักขึ้นเพื่อสถานีแรก